مقالات

آاگ
بنا نهاده ۱۸۸۳
بنیانگذاران امیل راتناو
از بین رفته ۱۹۹۶
دفتر مرکزی برلین، پسینتر فرانکفورت،آلمان
محدودهٔ فعالیت جهانی
تعداد کارکنان ۱۱ هزار نفر (۱۹۹۵)
وبگاه
WWW.AEG.COM

آاگ (به آلمانی: Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft AG(اختصاری AEG) به معنای «شرکت برق عمومی» یکی از بزرگترین شرکت‌های تولیدکننده تجهیزات الکتریکی در جهان بود که در سال ۱۸۸۳ به دست امیل راتناو (به آلمانی: Emil Rathenau) در برلین بنیان گذاشته شد و در سال ۱۹۵۱ دفتر مرکزی آن به فرانکفورت منتقل شد. 

این شرکت در سال ۱۹۶۷ به شرکت تابع خود  تلفنکن آ.گ ملحق شد و شرکت جدید آ.اِ.گ-تِلِفونکِن را به وجود آورد. در سال ۱۹۸۵ شرکت  دایملر-بنز، شرکت آ.اِ.گ-تِلِفونکِن را خریداری نمود،و در سال ۱۹۹۶ با این شرکت کاملاً یکپارچه شد و تحت نام دایملر-بنز آ.گ.  در آمدند، بخش‌های باقی‌ماندهٔ  آ.اِ.گ به  دایملر-کرایسلر-هوا فضا که از شرکت‌های وابسته دایملر-بنز بود و  ادترنز  الحاق شدند.

نام تجاری AEG در سال ۱۹۹۶ توسط  الکترولوکس تصاحب شد و از سال ۲۰۰۵ در بعضی محصولات این شرکت استفاده می‌شود، نام تجاری آ.اِ.گ همچنین توسط شرکای گوناگون،  الکترولوکس تحت “برنامهٔ همگانی صدور مجوز نام تجاری” شرکت الکترولوکس کسب مجوز شده‌است.

تاریخچه

امیل راتناو در سال ۱۸۸۳ شرکت “آلمانی برق ادیسون ” را در برلین تأسیس نمود. این شرکت به شرکت آ ا گ در سال ۱۸۸۷ تغییر نام یافت. در ابتدا درگیر تولید تجهیزات الکتریکی (مانند لامپ، موتور و ژنراتور) شد، شرکت خیلی زود در سیستم‌های انتقال برق AC وارد شد. در سال ۱۹۰۷  پتر بهرنس به عنوان مشاور هنری AEG منصوب شد. این امر منجر به ایجاد اولیه هویت سازمانی این شرکت با محصولات و به اشتراک گذاری تبلیغات ویژگی‌های طراحی مشترک گشت.

شرکت در نیمه اول قرن ۲۰ ام گسترش یافت، و با تعدادی از اولین‌ها و اختراع‌ها در مهندسی برق معتبر گردید. در همان دوران وارد بازار خودرو و هواپیما شد. تجهیزات برقی که برای راه‌آهن در این زمان تولید شد، شروع سابقه‌ای طولانی در امر تأمین تجهیزات الکتریکی حمل و نقل ریلی آلمان شد.

پس از جنگ جهانی دوم، آ ا گ کسب و کار خود را در بخش شرقی آلمان از دست داد. پس از ادغام در سال ۱۹۶۷ این شرکت به آ.اِ.گ-تِلِفونکِن تغییر نام داد. آ ا گ مشکلات مالی فراوانی را در طول سال‌های ۱۹۷۰ تجربه نمود، و در نتیجه برخی از دارایی خود را فروخت. در سال ۱۹۸۳ بخش لوازم الکترونیکی مصرفی Telefunken Fernseh und Rundfunk GmbH فروخته شد. در سال ۱۹۸۵ این شرکت دوباره نام AEG را توسط دایمار-بنز بدست آورد. قسمت‌های باقی مانده در درجه اول مربوط به توزیع و انتقال برق و فناوری موتور الکتریکی بود. تحت مالکیت دایملر بنز، شرکت‌های تشکیل دهنده AEG در نهایت در سال ۱۹۹۵ بخشی از شرکت جدید ادترنز تبدیل شدند. الکترولوکس، که در حال حاضر حق استفاده از مجوز نام تجاری آ ا گ را در بخش لوازم خانگی AEG از سال ۱۹۹۴ به دست آورده‌است.

روبرت بوش گ‌ام‌ب‌ها
نوع شرکت خصوصی
بنا نهاده ۱۵ نوامبر ۱۸۸۶
بنیانگذاران روبرت بوش
دفتر مرکزی گرلینگن، آلمان
افراد کلیدی روبرت بوش
محصولات لوازم خانگی، ابزارآلات صنعتی، لوازم امنیتی، موتور، دوچرخه برقی، قطعات الکتریکی و الکترونیکی
درآمد ۵۳٫۹ میلیارد یورو (۲۰۱۳)
تعداد کارکنان ۳۰۶٬۰۰۰ (۲۰۱۲)
وبگاه ٌwww.bosch.com

روبرت بوش گ ا م ب ها، یا به مختصر بوش (به آلمانی: Robert Bosch GmbH) یک شرکت بر پایه فناوری است که در سال ۱۸۸۶ توسط روبرت بوش در شهر اشتوتگارت آلمان بنیان نهاده شد. این شرکت بزرگ‌ترین تأمین‌کننده لوازم خودکار در جهان است. دفتر مرکزی این شرکت، در شهر گرلینگن در آلمان قرار دارد.

با فعالیت در حوزه فناوری‌های خودکار و صنعتی، کالاهای مصرفی و فناوری‌های ساختمانی، این شرکت در سال ۲۰۱۰ فروشی معادل ۴۷٬۵ میلیارد یورو داشت که با رشدی معادل ۲۷ درصد در سال، سریعترین رشد سالانه را در تاریخ ۱۲۵ ساله خود ثبت کرد.

تاریخچه

بوش در سال ۱۸۸۶ توسط رابرت بوش در اشتوتگارت آلمان تأسیس شد. تا سال ۱۸۹۱ تعداد همکارانش در کارگاه وی به ۱۵ نفر رسید اما در همان سال تمام سرمایه بوش به پایان رسید؛ سعی کرد با قرض کردن پول از مادرش، دریافت وام بیشتر از بانک شرکتش را نجات دهد اما تا سال ۱۸۹۲ به مرز ورشکستگی رسید.

شکست‌های بوش

در ۱۰ سال ابتدا ایجاد شرکت، رابرت بوش دچار مشکلات متعددی بود. اگر وی از پس این مشکلات در آن زمان برنمی‌آمد اکنون شرکت بوش وجود نداشت. در مقابل چنین مشکلات او هیچگاه خود را نباخت، خوشبینی و تشنگی به علم و دانش در نهایت باعث موفقیت وی شد. او خیال پرداز نبود. زمانی که در سال ۱۹۰۰ تصمیم گرفت کارخانه خود را تأسیس کند قصد داشت ۲۰۰ نفر در کارخانه اش کار کند. در ابتدا کار ۳۰ نفر را به کار گرفت. چنین کاری را بر اساس این باور شروع کرد که می‌تواند قسمتی از ساختمان جدید را اجاره دهد. به هر حال او به خوبی می‌دانست که به تنهایی نمی‌تواند کل ۱۰۰ نفر ظرفیت کارخانه خود را پر کند.

با آنکه دید خوبی نسبت به آینده داشت و برنامه مناسبی چیده بود اما وی دربارهٔ این موضوع کاملاً اشتباه کرده بود. تا پایان سال ۱۹۰۸ میلادی رابرت بوش موفق شد ۵ ساختمان به همان اندازه را پر کند و کارکنان شرکتش به هزار نفر رسید.

برنامه‌ریزی دقیق رابرت

دلیل موفقیت‌های پی در پی رابرت بوش برنامه‌ریزی‌های دقیق و حساب شده وی بود. پس از برگشت رابرت از سفرش به ایالات متحده آمریکا و بریتانیا در سال ۱۸۸۶ او می‌دانست که باید به سرعت شرکتش را تأسیس کند تا پیش از ازدواج با نامزدش، آنا کایسر، بتواند کارش را آغاز کند. با چنین تصمیم وی سریع به دنبال کارگاه، مکان مناسب، کارگر، مکانیک گشت تا بتواند کار خود را آغاز کند. در همین حال او مجبور شد کارش را ۴ روز به تعویق بیاندازد. با وجود آنکه او آماده بود کار خود را در ۱۱ نوامبر، ۱۸۸۶ آغاز کند، تا ۱۵ نوامبر مسئولین، اجازه تأسیس را به وی ندادند.

پیش از گشودن کارگاهش، رابرت بوش، با در دست داشتن یک نامه پیشنهاد، در سن ۲۳ سالگی به ایالات متحده سفر کرد که چنین امری برای یک اروپایی در آن سن و سال بسیار شگفت‌آور بود. در ایالات متحده وی به عنوان مکانیک نزد ادیسون و برگمن کار کرد که باعث شد ایده‌های بسیاری به او بدهد که با این ایده‌ها به کشور خود بازگشت. در آن زمان مهندسی برق در ایالات متحده نسبت به اروپا پیشرفت بیشتری داشت؛ فناوری‌های برقی از جمله نورافکنی، سیستم زنگ، نصب تلفن، در ایالات متحده بیشتر رواج داشت. با چنین ایده‌هایی رابرت تصمیم گرفت چنین فناوری‌ها را به اروپا نیز وارد کند و آینده خود را با چنین فناوری‌های ایجاد کند. با آنکه او یک مکانیک دقیق بود، آینده خود را در مهندسی برق می‌دید.

در آن دوره برق‌رسانی به اشتوتگارت، که بوش قرار داشت، سرعت آهسته‌ای داشت. با مذاکرات بین مسئولین مربوط اولین خطوط برق‌رسانی در سال ۱۸۹۵(میلادی) ایجاد شد. پیش از آن تمام ابزار و وسائل برقی به یک سیستم داخلی تولید برق وابسته بودند. به همین علت شروع مهندسی برق بوش با تأخیر مواجه شد. رابرت مجبور بود تا ورود برق به شهر، یکی یکی کارهای کوچک را بر عهده بگیرد و هرآنچه را که مشتری‌هایش درخواست کند برآورد کند. زمانی که برق وارد شرکت او شد، رشد شدید شرکتش آغاز شد. با ورود برق هر خانمان و شرکتی که نیاز به برق داشت باید قرارداد دائمی با تأمین‌کننده برق می‌بستند که در نهایت نیاز به نگهداری لوازم برقی نیز مورد نیاز شد.

                    در مورد ماشین ظرف‌شویی

یک ماشین ظرف‌شویی

امروزه ماشین ظرفشویی به یکی از پرکاربرد ترین وسایل در منازل و رستوران ها تبدیل شده است. ماشین ظرفشویی یک دستگاه مکانیکی برقی است که برای شستن و تمیز کردن ظرف ها و وسایل خوردن و آشامیدن به کار می‌رود. از ماشین ظرف‌شویی در رستوران ها و آشپزخانه های منازل استفاده می‌شود و کمک می کند تا بدون زحمت، حجم بالایی از ظروف را با سرعت بالا بشویید

تاریخچه

نخستین ماشین ظرف‌شویی را یک زن ثروتمند به نام جوزفین کاکرن در سال 1886 اختراع کرد و آن را در نمایشگاه جهانیِ شیکاگو در ۱۸۹۳ به نمایش گذاشت.

انواع ماشین ظرف‌شویی

  • ماشین ظرف‌شوییِ توکار که داخل کابینت نصب می‌شود و قابل جابه‌جا کردن نیست.
  • ماشین ظرف‌شوییِ رومیزی و سبک قابل جابه‌جا شدن هستند و تنوع رنگیِ بسیار بالایی دارند.
  • ماشین ظرف‌شویی ایستاده برای حجم‌های بالاترِ ظروف مورد استفاده است و درست مثل ماشین لباسشویی به جایگاهی در آشپزخانه برای نصب شدن نیاز دارد.
عملکرد ماشین ظرفشویی

برای استفاده از ماشین ظرفشویی کاربر ابتدا دستگاه را روشن می کند و تنظیمات لازم را به دستگاه اعمال می کند، سپس با فشردن دکمه شروع ظرفشویی شروع به کار می کند. زمانی که دستگاه فرآیند شست و شو را آغاز می کند ابتدا آب از مخزن نمک عبور کرده و وارد حوضچه می شود، سپس این آب توسط پمپ در دستگاه به گردش در می آید و توسط بازوهای آبپاش با فشار بالا بر روی ظروف پاشیده می شود تا ظروف کاملا تمیز شوند. پس از تمیز شدن ظروف آب کثیف تخلیه شده و در صورت فعال بودن گزینه خشک کن دستگاه با گرم کردن محیط ظروف را خشک می کند و عملیات شستشو به پایان می رسد.

انواع شوینده ماشین ظرفشویی

  • قرص ماشین ظرفشویی جهت شستشو و تمیز کردن ظروف بدون نیاز به مواد شوینده دیگر.
  • نمک مخصوص جهت کاهش سختی آب.
  • مایع جلا دهنده که به دلیل حالت براقی که روی ظروف ایجاد می‌کند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • بوگیر ماشین ظرفشویی برای از بین بردن بوی بد ماشین ظرفشویی.
  • خشگیر ماشین ظرفشویی برای جلوگیری از خش و خط افتادن ظروف.
  • پودر ماشین ظرفشویی که می‌تواند جایگزین قرص ماشین ظرفشویی بشود.
  • جرم گیر ماشین ظرفشویی برای جلوگیری از رسوب آهک در ماشین ظرفشویی.

بخش‌های گوناگون

  • مخزن: یا از جنس پلاستیک است یا از جنس استیل (فولاد ضد زنگ)
  • قفسه: دارای اندازه‌هایی گوناگون برای ظرف‌ها با اندازه‌های گوناگون است.
  • فیلتر غذا: گاهی بازماندهٔ غذاها برای آنکه بتواند خارج شود، نخست آسیاب و سپس همراه با آب خارج می‌شود.
  • آب‌گرمکن: آب گرم، کار شست‌وشو را بهتر می‌کند.
  • سوراخ‌های آب‌فشان: سوراخ‌هایی هستند که آب از راه آن‌ها با فشار بیش‌تری خارج می‌شود و شست‌وشوی بهتری انجام می‌شود.
  • خشک کن: ظرف‌ها را خشک می‌کند و برق زیادی هم مصرف می‌کند.
  • بخش الکترونیکی: برای برنامه دادن و شست‌وشوی هوشمند است.